Filmy kobieca nagość, plemię

Brutalny, a zarazem fascynujący w swoim prymitywizmie świat Majów. Bohaterem filmu jest młody wojownik, który wraz ze współplemieńcami zostaje porwany do niewoli. Wie, że musi przeżyć aby uratować żonę, synka i nienarodzonego potomka. Film pokazuje jak silne potrafią być nienawiść, odwaga, męstwo, zemsta czy miłość.

Don Diego de Zama, hiszpański oficer, który osiadł w Asunción, czeka na przeniesienie do Buenos Aires.

Mondo Cane można by tłumaczyć jako "Pieskie Życie". Z tym związkiem frazeologicznym kojarzy się zazwyczaj szarówa, pustka w portfelu i nieprzejednany wykidajło w gospodzie. Taki był słodko-gorzki film Charliego Chaplina pod tym właśnie tytułem. Trudno o większe nieporozumienie. Mondo Cane opowiada o życiu skundlonym, atawistycznym, sprowadzonym to najniższych instynktów – chuci, głodu i chęci przeżycia. Nakręcony w 1962 roku film, wprowadzony na ekrany jako dokument etnograficzny, to w istocie najczystsze kino eksploatacji. Wątpliwości cenzury budziły przede wszystkim sceny bezwzględnego uboju dziesiątek zwierząt, które w spazmach dogorywają na ekranie, oraz zarejestrowana w trakcie encierro – gonitwy byków i ludzi w Pampelunie – śmierć człowieka. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje jaskrawa kolorystyka, wynikająca z zastosowania w filmie Technicoloru.

Kilkunastoletnia Regan, którą cztery lata wcześniej opętał szatan, wciąż prześladują niesamowite wizje. Jedyną nadzieją staje się dla niej ojciec Lamont, ksiądz, który bada okoliczności śmierci starego egzorcysty.

Grupa jeńców zostaje uprowadzona przez lud kanibali. Czterech mężczyzn rusza by im pomóc.

Piętnaście stuleci temu, po upadku Rzymu, nowy władca postanowił zjednoczyć ludy Anglii do walki z irlandzkim najeźdźcą. Jego najlepszy rycerz - Tristan (James Franco) wyruszył przeciw wrogowi, który odebrał mu wszystko: dom, rodzinę i szczęście. Pozostawiony na pewną śmierć po bitwie, znalazł ocalenie. Tajemnicza piękność (Sophia Myles), którą z czasem obdarzył najczystszym uczuciem, uleczyła jego rany i odesłała do ojczyzny. Tymczasem król Irlandii pragnąc skłócić angielskie plemiona ogłasza, iż odda swoją córkę za żonę najmężniejszemu wojownikowi wroga. Tristan wygrywa turniej w imieniu swojego kalekiego władcy. Ale to zwycięstwo będzie dla niego największym przekleństwem.

Statek, którym płynie Robinson Crusoe, rozbija się z dala od cywilizowanego świata. Jedyny ocalały rozbitek dociera do wyspy, która mimo, że na stałe nie jest zamieszkana, wydaje się być rajem. Z pozoru spokojne życie Robinsona polegające teraz w głównej mierze na oczekiwaniu na ratunek zostaje jednak przerwane przez wizytę dzikiego plemienia, przybywającego na wyspę w celu rytualnego złożenia ofiar.

Pragnący władzy książę Fenge, zabija swego starszego brata i jednego z jego synów. Chcąc przeżyć starszy syn króla Amled zaczyna udawać szaleńca. Fenge sięga po koronę i żonę brata, ale wyśmiewany przez wszystkich Amled powoli opracowuje plan zemsty, kolejno eliminując popleczników Fengi.

Jest rok 1000 naszej ery. Na dalekiej północy Skandynawii barbarzyńskie plemię pustoszy spokojne osady, mordując ich mieszkańców. Wśród ofiar jest rodzina nastoletniego Aigina, któremu cudem udaje się uniknąć losu rodziców i siostry. Młody wojownik poprzysięga zemstę. Wyrusza samotnie tropem barbarzyńców. Wkrótce zostaje przez nich pojmany i zmuszony do wskazania kryjówki swoich współplemieńców. Aigin zgadza się, ale to tylko pretekst, by wcielić w życie plan zemsty.

Małe plemię ludzi pierwotnych składa ofiary swojemu bogu z blond włosych kobiet. Podczas jednej z ceremonii dochodzi do dziwnego zjawiska i przeznaczona dla boga Sanna ucieka znajdując schronienie u członków innego plemienia. Chcąc zadowolić swoje bóstwo jej współplemieńcy wyruszają by ja odszukać.