Filmy tradycja, małżeństwo

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

W siedzibach rycerskich, na dworze królewskim Jadwigi i Władysława Jagiełły, w zamkach krzyżackich toczy się akcja filmowej adaptacji powieści historycznej Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy”. Porywczy, powodowany młodzieńczą fantazją, rycerz Zbyszko z Bogdańca atakuje posłów krzyżackich. Spod katowskiego topora wybawia go Danuśka, córka Juranda z pogranicznego Spychowa, zdradziecko zaatakowanego przez Krzyżaków ze Szczytna. Dzieje miłości Danusi i Zbyszka oraz dramatu Juranda wieńczy zwycięska bitwa stoczona na polach Grunwaldu.

"Jeździec Wielorybów" jest filmem Niki Caro pochodzącej z Nowej Zelandii i zdobywcą wielu nagród. W małej nadbrzeżnej wiosce Nowej Zelandii zamieszkuje plemię Maori pochodzące od przodka imieniem Paikea, Jeźdźcy Wielorybów. W każdym pokoleniu, jest męski spadkobierca tytułu wodza. Czas próby nadchodzi, gdy rodzą się bliźniaki i jeden z nich umiera (chłopiec), Koro, obecny przywódca, nie jest w stanie zaakceptować swojej wnuczki, Pai, jako przyszłego przywódcy. Parę lat później, Koro jest przekonany, że nieszczęście jego ludu zaczęło się od narodzin Pai i wzywa swój lud, aby przyprowadzili swoich synów do jego szkoły w nadziei, że odnajdzie wśród nich nowego przywódcę. Pai kocha Koro bardziej niż ktokolwiek inny na świecie, ale musi przeciwstawić się jemu i tysiącom lat tradycji by pokazać prawdziwą drogę swojemu ludowi.

Yashovardhan Raichand i jego żona Nandini wychowali swoich synów Rahula i Rohana w atmosferze ciepła i miłości. Yash próbuje przekazać swym synom wartości, dziedzictwo i bogatą tradycję swej rodziny. Nandini ma jednak inne plany wobec chłopców. Chce, by doświadczyli miłości, a zwłaszcza Rahul, z którym łączy ją wyjątkowa więź.

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.

"Nie musisz umierać, żeby twoje życie się skończyło" - czterdziestoletni Cahit, który po nieudanej próbie samobójczej ląduje w szpitalu psychiatrycznym, słyszy te słowa z ust swojego lekarza. Doskonale rozumie, co to znaczy: musi zacząć żyć na nowo. Jednak jego dusza wciąż cierpi, zagłusza więc ból alkoholem i narkotykami. Sibel, młoda i atrakcyjna Niemka, która podobnie jak Cahit ma tureckie korzenie, kocha życie stanowczo zbyt mocno jak na pobożną Muzułmankę. Chcąc wyzwolić się spod władzy konserwatywnej rodziny, Sibel pozoruje próbę samobójczą. Zamiast spodziewanego wyzwolenia przynosi jej to jednak hańbę. Tylko małżeństwo może ją ocalić. Sibel błaga więc Cahita, aby się z nią ożenił. Ten niechętnie się zgadza. Być może chce jej pomóc, a może po prostu pragnie uczynić w życiu coś istotnego.

Chiny, lata dwudzieste XX wieku. Po śmierci ojca, dziewiętnastoletnia Song Lian zmuszona jest poślubić Chen Zuoqiana – głowę wpływowej rodziny. Pięćdziesięcioletni Chen ma już trzy żony, każda z nich mieszka w oddzielnym domu na terenie wielkiego zamku. Żony zaciekle ze sobą konkurują, ponieważ zainteresowanie ich męża daje władzę, status i przywileje. Każdej nocy Chen decyduje, którą żonę odwiedzi, a wtedy przed jej domem zapalana jest czerwona latarnia. Żony gotowe są na wszystko, by latarnia zapłonęła przed ich drzwiami. Jednak czasem sprawy mogą wymknąć się spod kontroli...

Avinash - syn bogatego przedsiębiorcy Balraja Kapoora, właśnie wraca po długiej nieobecności ze Stanów Zjednoczonych. Ojciec i syn nie tylko współpracują na polu zawodowym, ale łączy ich również serdeczna przyjaźń. Kiedy Avinash poznaje piękną i mądrą Malvikę, zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Wkrótce młodzi pobierają się, a Balraj przyjmuje synową jak własną córkę. Niestety ich szczęście wkrótce zostaje zburzone. Balraj jako głowa rodziny stara się złagodzić ogromny ból swoich bliskich. Aby ulżyć im w cierpieniu, decyduje się sprzeciwić hinduskiej tradycji.

Starzy przyjaciele postanawiają zaaranżować małżeństwo swoich dzieci - Rajesha (Mohnish Bahl) i Poojy (Renuka Shahane). Podczas przygotowań do wesela, nić porozumienia połączy także rodzeństwo państwa młodych, brata Rajesha - Prem (Salman Khan) i siostrę Poojy - Nishę (Madhuri Dixit). Ich wzajemne złośliwości przeradzają się w gorące uczucie. Niestety, wkrótce zdarza się ogromna tragedia rodzinna, która przewróci życie wszystkich do góry nogami.

Mohsen Makhmalbaf przedstawił w filmie triumfująco liryczną wizję życia nomadów w południowo-wschodnim Iranie. Odwołał sie przy tym do "Barw granatu" i innych filmów Siergieja Paradżanowa. "Gabbeh" jest przejrzystszy niż wczesniejsze ironiczne filmy reżysera, zawiera ponadto osobiste zwierzenia twórcy. Film charakteryzuje się niezwykłym zestawieniem obrazów i dźwięków. Połączenie naturalnych odgłosów doprowadza do stworzenia swego rodzaju rytmicznej mantry.