Dramat 2022

Kardiochirurg dr Samantha Griffith (Sophia Bush) zostaje czołowym chirurgiem w Lakeshore Sentinel Hospital po tym, jak jej szef i ojciec, dr Rob Griffith (Jason Isaacs), zapada w śpiączkę. Jej życie komplikuje się, gdy ojciec budzi się i chce wznowić pracę, co oznacza, że ​​nadzorowałaby go Samanta.

Jamie właśnie rozpoczęła naukę w szkole z internatem dla niesłyszących. Gdy dowiaduje się, że jej ukochana babcia zachorowała i trafiła do szpitala, dziewczyna razem z nowo poznaną koleżanką potajemnie wyrusza w daleką podróż do Paryża, by zobaczyć się z babcią. Szybko okazuje, że wyprawa będzie trudniejsza niż zakładała.

Julia jest matką — a raczej jedną z wielu matek, sióstr, córek i koleżanek, których życie legło w gruzach z powodu powszechnej przemocy w kraju toczącym wojnę z kobietami. Jej poszukiwania córki imieniem Ger przeplatają się z historiami i zmaganiami napotkanych przez nią kobiet.

Od śmierci Jezusa Maria Magdalena (Elsa Wolliaston) wycofała się ze świata. Jej włosy zrobiły się białe, je jagody, pije deszczówkę i śpi wśród drzew. Samotna w sercu lasu wspomina utraconą miłość. Szuka sposobu, by go znaleźć.

Bohaterką filmu jest Zelma, którą od najmłodszych lat piosenki i bajki przekonywały, że miłość rozwiąże wszystkie jej problemy, jeśli tylko będzie przestrzegać społecznych oczekiwań dotyczących tego, jak powinna zachowywać się dziewczyna. Jednak w miarę dorastania coś przestało się zgadzać z ideą miłości: im bardziej Zelma próbowała się dostosować, tym bardziej jej ciało stawiało opór.

W odosobnionym domu pośrodku równiny w Iranie mężczyzna mieszka sam ze swoim przykutym do łóżka synem. Pewnego dnia w domu psuje się transformator. Przyjeżdża elektryk, żeby to naprawić. Brakuje części, wyrusza na poszukiwanie, które będzie usiane spotkaniami i przeszkodami...

Nathalie Adler (Isabelle Carré) przebywa na misji dla Unii Europejskiej na Sycylii. Jest w szczególności odpowiedzialna za organizację kolejnej wizyty Macrona i Merkel w obozie dla migrantów. Obecność o dużej wartości symbolicznej, aby pokazać, że wszystko jest pod kontrolą. Ale kto jeszcze chce wierzyć w tę europejską rodzinę na skraju załamania nerwowego? Pewnie nie Albert (Théodore Pellerin), syn Nathalie, działacz organizacji pozarządowych, który przybywa bez ostrzeżenia, mimo że od lat jest z nią odseparowany. Ich ponowne spotkanie będzie bardziej wybuchowe niż ta dyplomatyczna podróż...

Po przebyciu pustyni w swojej aktorskiej karierze Yazid (Salim Kechiouche) w końcu dostrzega koniec tunelu. Trzeźwy od sześciu miesięcy, chce pokazać swojej nowej narzeczonej i Hassanowi (Hassane Alili), swojemu 16-letniemu synowi, że jest teraz kolejnym mężczyzną, który odzyskał smak życia. Ale za kilka dni stare demony wychodzą na powierzchnię, a wraz z nimi wspomnienia z dzieciństwa w Algierii.

Peter Strickland (Duke of Burgundy. Reguły pożądania, Atlas zła, In Fabric) po raz kolejny robi wszystko, by wywołać u swoich widzów szok i napad histerycznego śmiechu jednocześnie. Podobnie jak w Berberian Sound Studio (13. NH), reżyser skupia się na dźwiękach – tym razem jednak tych powstających przy... obróbce artykułów spożywczych. Na tego rodzaju eksperymentach opiera swoją twórczość kulinarny kolektyw, który w pełni poświęca się idei „dźwiękowego gotowania”. Podczas rezydencji artystycznej, przypominającej nasze niedawne covidowe kwarantanny, artyści jedzą, kłócą się z zamożną patronką i spacerują po ogrodzie w towarzystwie pisarza cierpiącego na chroniczne wzdęcia. Strickland zawsze stawiał na „dziwne” kino, więc we Flux Gourmet nie brakuje ani jajecznych fetyszów, ani zaskakujących rytuałów. Tym razem reżyser stawia też pytanie, co jest najważniejsze w sztuce: prawda czy może iluzja? W 1996 roku sam byłem członkiem The Sonic Catering Band – opowiadał w Berlinie. Może robiąc ten film, chciałem w końcu sprzedać kilka płyt?