Filmy gołąb

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Ziemowit przyłącza się do grupy, która chce obalić rządy okrutnego Popiela.

Kiedy główny bohater zostaje porzucony przez dziewczynę, do sąsiedniego mieszkania wprowadzają się dwie piękne kobiety. Całą trójkę połączy wkrótce erotyczna fascynacja; John balansując na granicy jawy i snu zaczyna spełniać swoje głęboko skrywane fantazje. W dalszym ciągu myśli jednak o swojej dziewczynie; kiedy tęsknota staje się nie do wytrzymania, chłopak odkrywa tajemnicę swoich sąsiadek.

Jako mali chłopcy, Amir i Hassan byli najlepszymi przyjaciółmi. Wszystko zmieniło się za sprawą jednego dramatycznego zdarzenia, które ich rozdzieliło. Lata później Amir odkrywa co naprawdę liczy się w życiu i naprawiając popełnione błędy trafia na ślad dawnego kompana i szansę odkupienia.

Po aresztowaniu utalentowany oszust Moist von Lipwig, chcąc odzyskać wolność zgadza się na przyjęcie zaoferowanego mu przez patrycjusza Ankh-Morpork stanowiska poczmistrza.

Wiek szesnasty. Dochodzi do małżeństwa pomiędzy Akbarem, cesarzem Mogłów, a Jodhą, księżniczką Radźputów. Małżeństwo, które miało jedynie pieczętować przymierze, wkrótce zrodziło w tej dwójce ludzi miłość.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Młody arystokrata Álvaro Mondego wpada w ręce grupy piratów dowodzonych przez kapitana Bocanegra i jego córkę Carmen. Wkrótce dowiaduje się, że są oni na tropie legendarnego skarbu, postanawia więc przyłączyć się do poszukiwań.

Colin otrzymuje szansę na miliardowy kontrakt z arabskim szejkiem pod warunkiem, że zdobędzie dla niego gołębia od belgijskiego hodowcy. Gdy okazuje się, że właściciel nie sprzeda ptaka za żadne pieniądze, pozostaje tylko uciec się do podstępu. Wszystko idzie dobrze do czasu, gdy Colin zakochuje się we wnuczce swojego celu.

Sympatyczny piesek o imieniu Reksio poznaje różne ptaki – bociana, papugę, gołębicę, szpaki, gąsiora, dzięcioła, drozda, kruka, kawki, kukułkę, pawia, pelikana i sowę. Spotkania te wiążą się z przeróżnymi przygodami, a krótkie historie uczą dzieci przyjaźni, lojalności i empatii.